GRENS

OVER DE FLUÏDE OVERGANG VAN ORGANISATIE NAAR OMGEVING
EN HET KIEZEN VAN WAT JE VORMGEEFT

 Alles wat geen onderdeel uitmaakt van de organisatie vormt haar omgeving. Tussen de organisatie en haar omgeving ligt een grens. Opvallend is dat die grens niet strak te trekken is, maar afhankelijk is van hoe of wanneer je kijkt.

 Zo kan de grens in de loop van de tijd verschuiven, bijvoorbeeld als de organisatie groeit, of krimpt. Ook is de grens afhankelijk van het aspect van de organisatie waar je naar kijkt. Zo is de fysieke organisatie vaak wel helder begrensd: de gebouwen, met meubilair en de systemen en productiemiddelen die er staan. Juridisch kan de grens echter wel weer anders liggen, want het gebouw kan gehuurd in plaats van eigendom zijn. Juridisch is goed vast te stellen welke mensen volgens hun arbeidscontract bij de organisatie horen. Daarnaast kunnen er ook tijdelijke contractanten, vrijwilligers en samenwerkingspartners zijn, die in de beleving van betrokkenen ook echt bij de organisatie horen. Zij voelen zich uitgesloten als ze niet worden uitgenodigd bij een afdelingsuitje. De juridische grens ligt dus ergens anders dan de sociale grens. Dat maakt de grens tussen de organisatie en haar omgeving enigszins fluïde. Wanneer het van belang is om een strakke grens te hanteren, zal je dus expliciet moeten maken over welke grens je het hebt en waar die loopt.

 Als organisatieontwerper trek ik ook een grens. Samen met de opdrachtgever(s), kies ik welk organisatiesysteem we in beschouwing nemen. Daarmee zeggen we in feite ‘tot hier wil ik bewust vormgeven en veranderen’. Dat betekent niet dat ik geen rekening houd met de omgeving, maar de omgeving beschouw ik dan wel als gegeven. Die grens kan ik trekken bij de organisatie als geheel, maar het gebeurt ook vaak dat ik slechts een deel van een organisatie kan of mag ontwerpen.